مدرسه پس از گهواره مادر ، دومین خاستگاه پرورش ، تعلیم و تربیت فرزندان هر کشوریست که اگر بیشتر از مادر ، مهر و خیرخواهی نسبت به اطفال خویش نداشته باشد ، کمتر از وی نیز این احساس را ندارد. دوران مدرسه ، دوران دوستی بین دوستان ، تعلیم و تدریس معلمان ، ادب آموزی دانش آموزان و فرهیختگی پاره ی تنان کشورند.
مدرسه ، هرروز چشم خویش را به راه ها دوخته و منتظر رسیدن فرزندانش می شود تا آنها را با دستان پر مهر خویش نوازش کند و راه زندگانی را به آنان بیاموزد. حال این حس مدرسه نسبت به دانش آموزانش است ، آیا دانش آموزان نیز چنین حس محبت آمیزی نسبت به خانه ی دومشان دارند ؟ .
مدرسه ها دارای محیط های متفاوتی نسبت به هم هستند ؛ بعضی از آنها محیطی گرم و شاداب ، بعضی محیطی ولرم و متعادل و بعضی نیز محیطی سرد و بی روح دارند . البته منظورم از سرد و گرم و ولرم ، دمای کلاس ها نیست 
، بلکه شادابی و صمیمیت دانش آموزان در محیط مدرسه است ؛ یعنی هر قدر دانش آموزان در مدرسه احساس شادابی ، نشاط و راحتی داشته باشند ، همان قدر آن مدرسه محیطی دلپذیر برای دانش آموزان دارد و این فضای گرم و صمیمی ، باعث علاقه مندی دانش آموزان به حضور در مدرسه می شود.
حال چه کنیم که نه فقط بعضی مدارس ، بلکه همه ی آنها به محیطی دلپذیر ، شاد و پرنشاط تبدیل شوند ؟ ، برای پاسخ به این سوال ، به شرح مطالب زیر خواهم پرداخت :
درباره این سایت